Citat:
În prealabil postat de sophia
Uite un exemplu:
Tu consideri ca eu am judecat pe altcineva aici si deci am facut pacat.
Eu consider ca nu judecam ci doar nu sunt de acord cu ideea de a considera pacate cele spuse de Anna21 si altele marunte.
Cine face dreptate? De unde stim noi cine greseste acum si cine nu.
Si nu reusesc sa te inteleg. Nu te supara. Da, nu trebuie sa ne laudam sau mandrim cu faptele bune, dar nici cu pacatele. Si faptele bune nu este cazul sa le uitam. Le-am facut cu drag. Ele trebuie sa ne dea imboldul sa mai facem si altele, sa ne dea curajul ca avem si ceva bun in noi si ca merita sa le facem.
Daca tu vrei sa stergem tot ce este bun si sa ne acoperim de rau (chiar in mod artificial), atunci aceea nu cred ca este credinta de la Dumnezeu.
In concluzie: nu pot eu sa-mi judec pacatele si de aceea mi-as dori sa nu fiu fortata s-o fac, ci sa las pe Dumnezeu sa judece.
|
Sophia, evident ca nu marturisesc: port tocuri..
Toate pe care le-am insirat acolo sunt doar mandrie si iubire de sine.. deci sunt pacate!
(erau doar un raspuns dat lui Andrei, care considera ca nu pacatuieste.. eu am impresia ca este de ajuns sa deschid gura si pacatele curg garla.. doar in rugaciune ma salvez, dar nici macar acolo..)
Si eu nu spun ca sa scornesc ceva, asta este realitatea.
Iar faptele bune la care te referi.. eu ma indoiesc ca am fapte bune. Ale lui Dumnezeu sunt. Gandeste si tu.. daca eu dau bani unui cersetor, ii dau de fapt ce-mi prisoseste. Care e meritul?
Mai cred ca a nu face bine este un pacat. Faceam urmatorul experiment: amanam sa dau pomana. De exemplu, chiar ieri am vazut un cersetor la usa unui magazin si m-am gandit: o sa-i dau cand ies. Cinci minute am stat inauntru, cand am iesit nu mai era. Mi s-a intamplat de multe ori, fara nici o exceptie! De parca omul acela era acolo doar ca sa am eu ocazia sa fac un bine. Dar probabil am facut un rau doar cu amanarea momentului.
(Mi-a dat de gandit urmatorul citat:
"Pentru că zici: "N-am greșit", de aceea iată Eu cu tine mă voi judeca" Ieremia 2:35)