Cred ca acel caz povestit de tine, cozia, nu e neaparat de ura. Multi ne maniem si spunem cuvinte pe care poate mai apoi le regretam, iar regretul acesta este un semn al iubirii fata de oameni si fata de Dumnezeu, al unui suflet care se straduieste pentru mantuire.
Nu cred ca trebuie judecati oamenii asa. E vorba de cei care ne „iubesc” interesat, daca se poate spune asa. Clar toti avem persoane cu care ne intelgem bine si persoane cu care ne intelegem mai putin bine. Insa e vorba de persoane care ne iubesc pe noi direct si totusi poarta in suflet ura fata de altii, ura fiind mai mult decat a spune ceva rau despre ceilalti sau a te mania pe cineva pe moment.
Eu cred ca acel coleg a fost profund impresionat de acel caz si asta tradeaza toutsi un suflet sensibil, un suflet deosebit. Multi raman de piatra in fata unor astfel de cazuri! Scapari avem cu totii. Iubirea noastra oricum nu e desavarsita.
|