Citat:
În prealabil postat de anna21
Asa ca eu NU plang la Sf. Liturghie, chiar daca uneori imi dadeau lacrimi. Dar de cand am analizat sursa plansului si am inteles ca nu are nimic "duhovnicesc" (evident!), nici nu imi mai vine sa plang!
Si daca plang la rugaciune, tot din inselare plang: de teama de Dumnezeu (pt ca am multe pacate), pt. c a nu sunt in stare sa-mi plang pacatele (deci plans de frustrare), de mila de mine etc.. Nimic bun, in opinia mea.
Sunt convinsa ca lacrimile sfintilor NU au nimic in comun cu motivele mele de plans.
|
Cum spui mai sus, plansul de teama de Dumnezeu, plansul ca nu suntem in stare sa ne plangem pacatele, de mila de sine-de ce sa nu fie bune?
Asa, la nivelul nostru, Dumnezeu primeste si lacrimile astea. Atata timp cat incercam sa fim sinceri, chiar daca nu ne iese intru totul. Nu stiu daca e constructiv sa ne tot comparam cu sfintii, in loc sa facem ce putem, nadajduind si noi in dragostea lui Dumnezeu.