Doboli de Sus


Doboli de Sus

Satul Dobolii de Sus apartine comunei Borosneu Mare si se afla in partea de sud a bazinului Trei Scaune, pe linia Borosneu Mare-Zagon.

Vestigii arheologice. In vatra satului s-au gasit vase cu cenusa, fragmente ceramice si un ac de fibula indicand, probabil, si un cimitir de incineratie, dintr-o epoca neprecizata.

Prima atestare documentara: 1461, Doboijl; 1694, Fel Doboly.

Denumiri istorice romanesti: 1733, Doboli; 1787, Dobá;
1850, Doba; 1854, Doboliu de Sus.

In lustra din 1614 sunt conscrisi in Dobolii de Sus si urmatorii locuitori romani: Sztanczul Polgarer - jeler, iobag stramosesc (eos); Olah Juan, Rosniay fi - jeler, originar din Rasnov; Buna Andras, Purkereczy fy - jeler din Purcareti (azi jud. Alba). Conscriptia din 1699 inregistreaza in Dobolii de Sus pe urmatorii capi de familie: Sztan Lamek, Raduly Meszaros, Nyaguly Olah, Dragan Olah, Koman Leptuka, Raduly Homocsa, Erdelyi Simon, Mursze Blidariul, Bosor Janos. Asa cum mentioneaza conscriptia, un roman era macelar, unul olar sau blidar.

Un document din 1804 inregistreaza urmatorii romani din localitate: Marin Sorban, Marin Kostandi, Pastor Neaguli, Nyagul Janos, Kostandi Lazar, Kadar Mati, Kostas Vaszi, Gligor Kalanyos, Balika Neaguli, Marin Vasi. In conscriptia urbariala din 1820 sunt consemnati juratii: Raduj Mihaj, Albuj Balas, alaturi de locuitorii: Helena Ráduj, Stephanus Mitri, Blasius Dombi alias Albu, Georgius Orza, Michael Ráduj, Josephus Dregány, Georgius Ráduj, Josephus Uruz,
Michael Oláh, Johannis Stantsuj vid., Georgius Oláh.

Conscriptia confesionala din 1829 consemneaza in Dobolii de Sus, 5 familii cu 28 de suflete si anume: Henter, Rotar, Majinean, Vacarus, Radu. Filia Dobolii de Sus apartinea parohiei ortodoxe Borosneu Mic (Valea Mare).

Statistica demografica demonstreaza si in cazul asezarii Dobolii de Sus deznationalizarea unei importante comunitati romanesti, atat de distincta in secolele XVII-XIX, mai ales dupa dualismul din 1867. In perioada interbelica se mai putea vedea cimitirul romanesc ("Oláhtemetö"). O parte a satului, dinspre padure, este numita "Oláhság" (=romanime, catunul romanesc), amintind de fosta comunitate romaneasca de odinioara.

Carti Ortodoxe

Cuprins